Είναι μία συγγενής ανωμαλία του πέους που συχνά συνδυάζει:
Η σοβαρότητα της ανωμαλίας ποικίλει:
Η συχνότητα είναι 1στις 300 γεννήσεις. Εάν υπάρχει ήδη ένα παιδί με υποσπαδία στην εικογένεια η συχνότητα αυξάνεται στο 1 στα 100. Τα αίτια είναι συνήθως άγνωστα. Σύγχρονες μελέτες ενοχοποιούν γενετικούς ορμονικούς και αγγειακούς παράγοντες, επίσης παράγοντες που σχετίζονται με τον πλακούντα ή το περιβάλλον
Η επέμβαση πραγματοποιείται ανάλογα με τη σοβαρότητα μεταξύ 6ου και 18ου μηνός της ζωής.
Σκοπός της χειρουργικής επέμβασης είναι:
Η διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης είναι 1 έως 3 ½ ώρες ανάλογα με τη σοβαρότητα. Οι ήπιες μορφές του προβλήματος μπορούν να αντιμετωπιστούν με διάρκεια νοσηλείας μιας ημέρας. Στις σοβαρότερες μορφές η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 4 έως 10 ημέρες. Στο τέλος της επέμβασης θα υπάρχει ένας καθετήρας, ένας επίδεσμος γύρω από το πέος και ένα σύστημα με δύο πάνες για να διατηρείται ο επίδεσμος και ο καθετήρας καθαρός.
Η χειρουργική του υποσπαδία είναι πολύ λεπτή και λεπτομερής και χρειάζεται ειδικά εξειδικευμένους χειρουργούς με ανάλογη μακροχρόνια εμπειρία. Η έκβαση της εξαρτάται επίσης από την επουλωτική ικανότητα του ασθενή. Η διόρθωση μπορεί να γίνει σε ένα η, στις σοβαρότερες μορφές (οσχεϊκός υποσπαδίας), σε δύο χρόνους. Στο 60-85% των περιπτώσεων μία επέμβαση είναι αρκετή για να διορθώσει το πρόβλημα.
Σε μερικές περιπτώσεις η επούλωση δεν είναι ικανοποιητική και χρειάζονται περισσότερες διορθωτικές επεμβάσεις. Αυτές οι συμπληρωματικές επεμβάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν τουλάχιστον 6 μήνες μετά την αρχική επέμβαση.
Πιθανές επιπλοκές
Ο υποσπαδίας είναι μία συγγενής ανωμαλία απόλυτα διορθώσιμη με μία η περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις. Το αισθητικό και κυρίως το λειτουργικό αποτέλεσμα αυτής της διόρθωσης είναι πολύ καλό, κυρίως όσον αφορά στη σεξουαλική δραστηριότητα του ασθενούς. Η ηλικία που πραγματοποιείται η διόρθωση καθώς και το τελικό αποτέλεσμα έχουν πιθανόν κάποια σημασία στις ψυχολογικές επιπτώσεις του προβλήματος και σπάνια μπορεί να χρειαστεί εξειδικευμένη ψυχολογική υποστήριξη του μικρού ασθενούς.